dKsiążka Joanny Jax „Dziedzictwo von Becków” przenosi czytelnika w czasy, gdy młode pokolenie nazistów narzuca Polsce nowe systemy wartości i moralności. Główny bohater powieści to niemiecki arystokrata, który odciska piętno na życiu Marii Tarnowskiej oraz żydowskiej rodziny Halpernów.

Werner von Beck jest niezmiernie interesującym mężczyzną, który wymyka się jednoznacznym ocenom, bo jest niedoceniony przez rodzinę, kochany przez Marię Tarnowską, znienawidzony przez Żydów i nieakceptowany przez syna.

Czytelnik z zapartym tchem śledzi losy nazisty i przeżywa dylematy moralne, ponieważ Werner jest przedstawicielem znienawidzonego narodu odpowiedzialnego za zniszczeni kraju, za śmierć Polaków, za unicestwienie Żydów. Jest również mężczyzną, który przeszedł tak dużą metamorfozę, że jego syn zrozumiał szlachetność ojca i zaakceptował własną tożsamość.

Wątek Maurycego toczy się równolegle z fascynującymi watkami pobocznymi, w których pojawia się stopniowo dozowana prawda o okrutnym Heinrichu, o rozwiązłej Ricie, o dręczonej wyrzutami sumienia Kornelii, o Żydach szukających zrabowanych klejnotów i o Julii pragnącej poznać własne korzenie.

Wszystkie te postacie są wyraziste i barwne, bo mocną stroną (atutem?) prozy Joanny Jax jest indywidualizacja bohaterów oraz prawda historyczna dotycząca II wojny, wyzwolenia i czasów komunizmu. „Dziedzictwo von Becków” to książka wyjątkowa, bo nie pozwala zapomnieć o Auschwitz, o chorej ideologii, o niemieckich zbrodniarzach, cierpieniu Polaków i holokauście.

Powieść Joanny Jax ma również tę zaletę, że budzi żywe emocje i zmusza czytelnika do refleksji nad matką, która doprowadziła do śmierci Tadzia lub Żyda, który przyczynił się do samobójstwa Ingi. Czytelnik postawiony jest przed dylematem, czy moralne jest skazanie esesmana Geralda Webera za ludobójstwo i czy mogą być przedawnione zbrodnie wojenne. Autorka sugeruje, że koniecznością historyczną jest wybaczenie, ale podkreśla, że nie jest ono równoznaczne z zapomnieniem.

Przesłanie książki jest mądre oraz uniwersalne, ponieważ autorka sugeruje, że główni bohaterowie mają wymierny wpływ na jakość życia przyszłych pokoleń. Julia wywodząca się z von Becków długo nie mogła zaakceptować niemieckich korzeni, a Dawid był nieszczęśliwy, bo utożsamiał się z udręczonym narodem żydowskim.

Związek potomka Halpernów z Julią spokrewnioną z Niemcami to symbol tego, że czas goi rany, że wybaczenie przynosi ulgę, że pamięć historyczna o II wojnie jest naszą moralną powinnością, a miłość nadzieją na lepszy świat.

Prawdy te zrozumieją wówczas, gdy przeczytamy piękną, mądrą i wzruszającą książkę Joanny Jax „Dziedzictwo von Becków”.