Zenon Przesmycki, pseudonimy: Miriam, Jan Żagiel. Poeta, krytyk, tłumacz, wydawca. Urodzony 22 grudnia 1861 w Radzyniu Podlaskim, zmarł 17 października 1944 w szpitalu powstańczym w Warszawie.

     Gimnazjum ukończył w Warszawie, tam też odbył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. 
Podczas dłuższego pobytu za granicą, studiował także filozofię w Wiedniu 1890-1894. W latach 80. występował jako poeta, krytyk i tłumacz na łamach wielu krajowych czasopism (m.in. "Ateneum", "Kłosy", "Głos", "Tygodnik Ilustrowany"). 
W 1887 objął na kilkanaście miesięcy redakcję warszawskiego "Życia". 
     Lata 1889-1900 spędził za granicą, głównie we Francji, gdzie pod wpływem nowych prądów europejskich ukształtowały się ostatecznie jego poglądy, gusta literackie i filozoficzne. Manifestował je w korespondencjach przysyłanych do krakowskiego "Świata". 
W 1897 wszedł w skład redakcji nowopowstającego "Przeglądu Filozoficznego". Po powrocie do kraju znalazł się na krótko w zespole umierającego już krakowskiego "Życia", sztandarowego pisma Młodej Polski. 
     W latach 1901-1907 był wydawcą wychodzącego dość nieregularnie pisma "Chimera". 
Po pierwszej wojnie światowej piastował urząd ministra kultury i sztuki, był także członkiem Polskiej Akademii Literatury.    

     Przesmycki był ważną postacią życia kulturalnego w okresie Młodej Polski. Rozpoczynał jako poeta: publikowane w prasie utwory poetyckie wydał w zbiorze "Z czary młodości" (1894). Nie był poetą wybitnym. Był za to znakomitym tłumaczem. Wprowadził do kultury polskiej poezję romantyków, parnasistów i symbolistów czeskich, francuskich i belgijskich (m.in. Stéphane Mallarmé, Arthur Rimbaud, Paul Verlaine, André Gide, Maurice Maeterlinck, Otokar Březina, Jaroslav Vrchlický). Tłumaczył również pisma filozoficzne Fryderyka Nietzschego i Sørena Kierkegaarda. Był kompetentnym i erudycyjnym krytykiem literatury i sztuk plastycznych. 

     Najważniejsze eseje publikował na łamach pisma "Chimera". Pismo to miało niebagatelny wpływ na kształtowanie poglądów i smaku estetycznego swojej epoki: informowało o życiu umysłowym i artystycznym Europy, udostępniało swoje łamy elicie intelektualnej tego okresu, miało także wyrafinowaną formę plastyczną, tworzoną przez najwybitniejszych grafików (m.in. Józef Mehoffer, Edward Okuń, Jan Stanisławski). 
Wśród licznych artykułów zamieszczonych w "Chimerze" (a wydanych później w zbiorze "Pro arte", 1914) dwa o charakterze programowym: "Walka ze sztuką" i "Los geniuszów" (1901), wywołały burzliwą dyskusję o społecznej funkcji sztuki. 
     Zarówno poglądy Przesmyckiego, jak i jego działalność jako animatora kultury, odegrały ważną rolę w okresie Młodej Polski. Natomiast jego na zawsze trwałym wkładem w dzieje kultury narodowej było ocalenie rękopisów Cypriana Kamila Norwida. Przesmycki chronił je, porządkował i opracowywał przez wiele lat. Część opublikował na łamach "Chimery", a następnie wydawał w wielotomowych "Pismach zebranych" (1912-1913) i "Wszystkich pismach" (1937-1939). Jego nieukończoną pracę kontynuowali: Wacław Borowy, Stanisław Pigoń i Juliusz Wiktor Gomulicki.

Kultywując działalność twórczą Zenona Przesmyckiego, po 100 latach od ukazania się ostatniego numeru wydawanego przez niego jednego z najsłynniejszych i najlepszych pism literackich "Chimery", w Radzyniu Podlaskim, w roku 2007 czwórka redaktorów w osobach Mariusz Bober, dr Dariusz Magier, Przemysław T. Krupski oraz Adam Świć, dokonała historycznej reaktywacji pisma, które współcześnie przyjęło nazwę "Kozirynek". Współczesne pismo, nawiązując do tradycji "Chimery", poziomu artystycznego i działalności Zenona Przesmyckiego, godnie reprezentuje współcześnie dokonania patrona Miejskiej Biblioteki Publicznej. Warto nadmienić, iż współczesna "Chimera" w postaci Kwartalnika Kulturalnego "Kozirynek", po zaledwie dwóch latach działalności zyskała sympatyków nie tylko w Polsce ale i poza jej granicami. Dowodzi to, że w naszej małej społeczności, w każdej epoce pojawiają się ludzie, którzy godnie reprezentują to, co w przeszłości zapoczątkowało wiele znanych postaci związanych z Radzyniem, pośród których był Zenon Przesmycki.

     Wiele ulic w Polsce nosi imię Przesmyckiego, najczęściej są to jednak ulice niewielkie lub peryferyjne. Jest tak np. w Radzyniu Podlaskim, Wrocławiu, Warszawie i Piasecznie.     

    Dnia 11 maja 2010 roku Miejska Biblioteka Publiczna w Radzyniu Podlaskim obchodziła uroczystość nadania imienia Zenona Przesmyckiego.