Biografia upamiętniająca Annę Przybylską robi duże wrażenie i zmusza do refleksji. Czytając tę książkę ma się odczucie, że informacje zawarte są kluczem  do zrozumienia współczesnego świata.

Ten artystyczny życiorys pokazuje, że młode pokolenie szybciej dojrzewa, opuszcza dom rodzinny, łamie obowiązujące konwenanse, akceptuje nieformalne związki i zdobywa wiedzę życiową ucząc się na własnych błędach. Przyszłość jawi się młodym ludziom jako wyzwanie i dlatego wierzą we własne siły, szczęśliwą miłość i sukces zawodowy. W przypadku Anny Przybylskiej oczekiwania te były uzasadnione, bo bohaterkę cechowała uroda, naturalność, łatwość nawiązywania kontaktów i miłość do sztuki.

Artystka szybko zadebiutowała w polskim filmie, odnosząc sukces i zyskując sławę oraz uznanie widzów. To właśnie sztuka nadała życiu Ani głębszy sens i sprawiła, że bohaterka zaistniała w artystycznym świecie, stała się ikoną mody, symbolem sukcesu oraz ucieleśnieniem szczęśliwej żony i matki.

W momencie, gdy czytałam rozdziały dotyczące kariery Ani, miałam wrażenie, że sława i medialny sukces był efektem tego, że młoda kobieta zawsze podążała za głosem serca i miała właściwe priorytety życiowe takie jak dom, mąż, dzieci i rodzina. Nie mogę oprzeć się refleksji, że kobieta ta była niezwykle skromna, oraz naturalna i myślę, że dzięki tym cechom zjednywała sobie reżyserów, znawców kina, przyjaciół i widzów. Zastanawiam się także nad tym, dlaczego za sławę i sukces Ania musiała zapłacić wysoką cenę. Przejmujące są informacje o tym, że dobra matka, żona i uznana artystka musi zmierzyć się z hejtem, z blaskiem fleszy, z napastliwością pismaków żądnych sensacji, ze stalkerami, pomówieniami i utratą prywatności.

Przeżywałam fakt, że bezbronna kobieta musi toczyć nierówną walkę z napastliwymi mediami, które obnażają ją z prywatności i godności. W przypadku Anny Przybylskiej spełniła się ludowa mądrość, że nieszczęścia chodzą parami. Jest to prawda, bo końcowe fragmenty tej interesującej biografii to informacje o bezbronności aktorki wobec nieuleczalnej choroby i o życiu w cieniu śmierci. Walka Ani z chorobą jest godna podziwu, bo matka trojga dzieci, szczęśliwa żona i córka ma głęboką motywację do życia. Odnoszę nieodparte wrażenie, że apetyt na życie miała chyba w genach, bo zawsze chciała szybko wydorośleć, mieć dzieci i spełniać się  zawodowo i realizować marzenia.

Myślę. Że kryteria te to recepta na sukcesy, szczęście i pośmiertną sławę. Ania odeszła przedwcześnie, ale żyje w pamięci i sercach ludzi, a jej sukces jest udokumentowany filmami, spotami reklamowymi, wywiadami i artykułami prasowymi. Hołdem złożonym Annie Przybylskiej jest również książka napisana przez Grzegorza Kubickiego i Macieja Drzewickiego. Warto sięgnąć po tę wzruszającą biografię, by zrozumieć fenomen popularności Anny Przybylskiej.

Warto przeczytać tę prozę również dlatego, by zrozumieć, że kluczem do sukcesu jest mądre wykorzystywanie czasu, właściwe priorytety życiowe i konsekwencja w dążeniu do celu.

Recenzję napisała Anna Z.