Motywem najczęściej wykorzystywanym przez pisarzy jest miłość. Znamy wiele książek o relacjach damsko- męskich, ale powieść „światło między oceanami jest szczególna, bo miłość Toma i Izabeli pokazana została w kategoriach emocjonalnych.

Uczucie łączące bohaterów jest szczególne, ponieważ L.M. Stedman nie pisze o fascynacjach erotycznych i uniesieniach, lecz pokazuje uczucie, które rozkwita w samotności, a przejawami miłości jest bliskość, szczerość, serdeczność, zaufanie, radość, spokój, łagodność, długie rozmowy i czułe gesty. Taka miłość rozczula czytelnika, bo szczęście bohaterów jest naturalne i piękne. Debiutująca pisarka jest mistrzynią słowa, statyczny obraz szczęśliwych ludzi uzupełniają opisy żywiołów, które huczą, świszczą i mrożą. Napięcie jest dozowane, ponieważ wkrótce przybije łódź z martwym mężczyzną i płaczącym niemowlęciem.

            Izabela i Tom ocalają dziewczynce życie, ale zachowują się nieetycznie, bo postanawiają wcielić się w rolę biologicznych rodziców Lucy. Przez moment bohaterowie tworzą szczęśliwą rodzinę, lecz wkrótce pojawiają się dylematy moralne, trudne rozmowy, niepokój, nerwowość i strach przed utratą dziecka. Decyzja o tym, że Lucy powinna wrócić do biologicznej matki staje się punktem zwrotnym w rozwoju akcji. Proza M. L. Stedman staje się coraz bardziej emocjonalna, gdyż poznajemy piękne opisy stanów emocjonalnych cierpiących bohaterów oraz pojawia się piękny portret psychologiczny Hannach, która nie umie nawiązać więzi emocjonalnej z odzyskana córką.

 Rozwiązanie akcji satysfakcjonuje czytelnika, bo pisarka przekonuje, że popełnianie błędów życiowych nie zmyka drogi do szczęścia. M.L. Stedman przekonuje, iż naprawienie  zła i odzyskanie czystego sumienia to jedyna droga do tego, by ujrzeć światło między oceanami. Słowa zaczerpnięte z pięknego tytułu są prorocze, bo sugerują, iż jasność potrzebna jest każdemu po to, by odróżniać dobro od zła. Światło to ujrzeli ponownie bohaterowie książki i dlatego ostatni etap ich życia jest niezwykle piękny i pouczający. Światło to potrzebne jest również nam, ludziom XXI wieku, którzy zapomnieli, że należy dążyć do takiego stanu serca i umysłu, aby móc powiedzieć o sobie: „Rozgwieżdżone niebo nade mną, prawo moralne we mnie”.

Czytajmy więc piękne książki takie jak „Światło między oceanami”, uczmy się człowieczeństwa i przestrzegajmy zasad moralnych.

Recenzję napisała Anna Z.

Program realizowany jest we współpracy z Instytutem Książki