Aktualności

Previous Next

Spotkanie DKK dla dorosłych - B. Aleksandra - Toskańska róża

„Toskańska róża” to książka będąca wykładnią wiedzy o Mussolinim, o faszyzacji oraz o mentalności i przeżyciach mieszkańców Florencji w czasie II wojny światowej.

Ten wielowątkowy i wiernie odzwierciadlający prawdę historyczną utwór zawiera informacje o ludziach gotowych do wielkich wyzwań i wyrzeczeń na rzecz zagrożonego kraju.  Postacią pierwszoplanową jest Rossa czyli bohaterka spinająca wszystkie wątki powieści.

Narratorka interesująco opowiada o wielowymiarowym życiu kobiety, która była sierotą wychowywaną przez zakonnice, niesłusznie skazaną więźniarką, służącą w willi Soarfiottich, matką Sybilli i bliźniaków, członkinią grupy artystycznej, kochanką Luciana i żołnierzem. W miarę rozwoju akcji czytelnik z zainteresowaniem śledzi metamorfozę w wyniku której naiwna, wyobcowana i skromna dziewczyna przeistacza się w dojrzałą kobietę, dobrą matkę i świadomą obywatelkę.

Rossa nazywana wrogiem narodu, nie  chce zaakceptować faktu, że Włosi są sprzymierzeńcami barbarzyńskich Niemców i dlatego wciela się w rolę żołnierza mającego nadzieję na zwycięstwo. Taktyce spalonej przez faszystów ziemi przeciwstawia się też Luciano i liczni żołnierze wymierzający sprawiedliwość zdrajcom i znienawidzonym Niemcom. Bohaterowie pojawiający się w utworze są zindywidualizowani i świetnie scharakteryzowani bliscy czytelnikowi, ponieważ każdy z nich to ciekawa osobowość, którą znamy z życia prywatnego i z pola walki przeciwko faszystowskim rządom Włoch i przeciwko zewnętrznemu agresorowi.

Ta interesująca powieść ma także zaskakujące rozwiązanie akcji, ponieważ uwagę czytelnika przykuwa trudna i szokująca rozmowa porucznika Kruka z markizą oraz scena pokazująca spotkanie po latach rozdzielonych wojną małżonków. Dialog między Rossą i Antonio jest wzruszający, bo dotyczy przyszłości Toskańskiej Róży i jej rodziny. Jest również piękny i mądry, ponieważ sprowadza się do tego, że istotą człowieczeństwa jest prawda i miłość.

Czytałam wiele tekstów mówiących o więzi mężczyzny z kobietą, znam wiele sytuacji dotyczących miłości, ale to co powiedział Antonio totalnie mnie wzruszyło, zaszokowało a przede wszystkim urzekło, ponieważ myśl kończąca powieść jest oryginalna. Jej nowatorstwo polega na tym, że miłość naznaczona cierpieniem i bliznami jest równie piękną jak eksponaty sztuki pokryte patyną czasu i historii. Zgadzam się w całej rozciągłości z tą opinią, a książkę Belindy Aleksandry polecam do przeczytania, zapewniając, że powieść uczy, wzrusza i wywiera na czytelniku duże wrażenie.

Recenzję napisała Anna Z.

 

© 2018 Miejska Biblioteka Publiczna

szukaj